نوبل مخترع دینامیت 

     چیزهای بسیاری تاکنون چهره تاریخ بشرراساخته وپرداخته اند.ولی بی شک کشف مواد منفجره یکی ازمهمترین آنها به شمار میرود.

     برطبق آنچه از قدیم گفته اند چینی ها باروت را درزمانی پیش ازعصرمسیحیّت درست کرده بودند.ولی این ماده ازهنگامی شروع به گسترش درسایرنقاط جهان کرد که به دست اروپائیان افتاد.

     اروپائیان درقرن چهاردهم استفاده از باروت را آغازنمودند.

     نوعی قدیمی باروت ازترکیب گوگرد،زغال چوب ونیترات ونیترات پتاسیم(شوره قلمی)ساخته می شد. تا اواخر قرن نوزده پیوسته همین نوع باروت را بیشترمصرف می کردند.

    درسال1845یک شیمیدان آلمانی به نام شونباین الیاف پنبه رابامحلولی از اسید سولفوریک واسیدنیتریک بعمل آورد.ازآن فراورده ای ساخت که به صورت الیاف وبه رنگ کاملا سفید همانند خود پنبه بود.نامش را نیترو سلولز یاپنبه باروتی نهادند.این ماده ازباروت بمراتب بیشتر قابل انفجار بود.

    درضمن یک دانشمند ایتالیایی به نام اسکانیوسبررو نیزدست به آزمایش دیگری زد.وی گلسیرین رابرای این منظور انتخاب کرد.محلولی بسیار قوی ازاسید سولفوریک واسید نیتریک را برداشت وقطرات گلسیرین رایکی پس ازدیگری درآن محلول چکانید.فراورده این آزمایش نیتروگلسیرین بود که قدرت انفجارش از«پنبه باروت» هم شدیدتر بود.

     حدود بیست سال بعد آلفرد نوبل شیمیدان سوئدی،برحسب تصادف نایل به کشف دینامیت شد.

    اوقبلا با«نیتروگلیسرین » کار می کرد.ولی می دید که این مادهّ خطر ومشکلات بسیار زیادی دارد.گرچه راهایی برای ایمنی ازآن اندیشیده بود،ولی سروکارداشتن باچنین مادهّ ای همیشه خطرناک مینمود.حتی گاهی به هنگام حمل ونقل آن نیز انفجار مهیبی رخ می داد.

     روزی نوبل داشت قوطی های محتوی نیتروگلسیرین راازدرون ظرفی برمیداشت که که آن ظرف از دیاتومیت ساخته شده بود.ناگهان نوبل متوجه شد که مقداری نیتروگلسیرین ازدرون یکی ازقوطیها تراوش کرده  وبا دیاتومیت بهم آمیخته است.از این ترکیب،جسم بسیارسختی پدیدآمده بود که نوبل رامتوجه ساخت که نیتروگلسیرن توام با دیاتومیت،مادهّ منفجره ای می سازد که دربرابر ضربه حساسیت کمتری دارد. همین امرنوبل رابه کشف دینامیت رهبری نمود.