همیشه بیم داشتن ،همیشه امیدواربودن،همیشه به یادخدابودن وهمیشه یادازخاطره گذراندن،همیشه نالیدن،همیشه هوس نازکردن وهرگزراضی نبودن،درطلب لذات دروغین آه کشیدن وهرگز سراغ حقیقتی که دردل هرکس نهفته است ،نرفتن،خودرابیشتر وگاه کمتر ازارزش واقعی ارزش دادن،تنها درساعات رنج وغم خویشتن راشناختن وماهیت زندگانی برباررفته وبیجا تلف شده راتکذیب شده رافقط درلب گور دریافتن،اینست مفهوم وجود انسان،یا لااقل اینست مفهوم وجودمن!سراغ پول وشهرت دروغین نرفتم وهیچوقت سرتعظیم وتسلیم جزبرآستان عشق فرود نیاوردم.

     همیشه عاشق مرا ازخود دورکرد وعطش نام نیک بخودو باز آورد.اما عش

      با این همه من یک افتخارحقیقی درزندگی دارم.این افتخار را دارم که هرگز ق وافتخار تاکنون هیچ کدام جزغم دل نصیبم نکرده اند.