اگر ازمفاخرزندگی خود توده ای ساختی وآن را درمعرض خطر انداختی ویا درقمارزندگی ازدست دادی،بدون آنکه ازدست رفتن آن موجب غم واندوهت گردد،مجددا به تهیه آن پرداختی واز نومفاخرگذشته را بنیان نهادی.اگر زمانی که قلب واعصاب وقوای تودرشرف ازبین رفتن است،قادرشدی آنهارابادامه وظایفی که بعهده دارند برای مدت زمانی دیگروادارسازی ومقاومت نمودی،وقتی که دروجودت هیچگونه قوه ای نبود مگر اراده ای توانا که بشما بگوید"مقاومت کن"
اگر توانستی با توده مردم معاشرت کنی وفضائل اخلاقی وتقوای خود راازدست ندادی...اگر با سلاطین ملاقات کردی وخود را نباختی.اگر درقبال اذیّت وآزار دشمنان ودوستان صمیمی شکایت ننمودی...
اگر عشقت را بهر طریقی ازدست دادی ودچار افسردگی وبحران شدید عاطفی نشدی! وبا غم دوری یارخودت رو نباختی !واگربه مقام ومنزلتی رسیدی و تمامی مردم را به یک نگریستی وبین آنان تبعیض قایل نشدی.
اگر دقایق نادرزندگانی رابسرعت میگذرد وهردقیقه 60 ثانیه ارزش دارد با معرفت ودانش سپری کردی،دراین صورت...زمین وآنچه دراوست بشما تعلق دارد.ازهمه بالاتر آنکه"فرزند من" شما مردی کامل وانسانی شریف خواهید بود...!»
کلمات کلیدی: فمار زندگ، آزار دشمنان ودوستان صمیمی، عمر برباد رفته، حسرت، انسان شریف وکامل، غم واندوه، مقاومت، تبعیض، مقام ومنزلت.
