به چه حقّی مرغان آزاد را درقفس زندانی میکنید؟به چه حق این نغمه گران آسمان راازبیشه ها وچشمه ها وسپیده دم وابروبادومه دورمیسازید وسرمایه زندگی راازین زندگان میدزدید ؟ ای زاده حوّا! راستی گمان داری که خداوند برای آن بدین موجودات ظریف بال وپرداده است که توپروبالشان را بچینی؟مگر بی این ستمگری خوشبخت نمیتوانی زیست؟آخر این بی گناهان چه کرده اند که باید عمر خویش را درزندان توبگذرانند؟ ازکجا معلوم که سرنوشت این زندانیان بی گناه با سرنوشت ما درآمیخته نباشد؟ ازکجا معلوم که آه پرنده ای که دست ستم ما اوراازآشیان جدا میکند وظالمانه دردام اسارت می افکند،بصورت فرمانروایان سفّاک وستمگربسوی ما بازنگردد؟ اوه!که میداند که ازرفتارما درین جهان چه نتیجه ای حاصل میشود،وازاین جنایتی که ما بالب پرخنده انجام میدهیم درچهاراه اسرارچه برمیخیزد؟وقتی که این سبکبالان لاجوردین را که برای پرواز درفضای بی انتها آفریده شده اند درپشت میله های قفس زندانی می کنید، وقتی شناگران زیبای دریای نیلگون آسمان رابه بند ستم میافکنید،هیچ فکرکردید ممکن است روزی نوک خونین آنها ازمیله های قفس بگذرد وبه شما برسد؟راستی هیچ فکرمی کنید که هرجا اسیری ازدست جور وستم مینالد،خداوند بدو مینگرد؟ برای خدا،کلید کشتزارهای پهناوررا به دست این زندانیان اسیربدهید،بلبلان را آزاد کنید،پرستوها راآزادکنید،مراقب قفس هایی که برای زینت بدیوارها آویخته اند باشید.زیرا ترازوی نا مرئی جهان، دو کفه دارد. از همین سیمهای باریک وزرین قفس است که میله های آهنین وسیاه زندان پدید می آید،واز همین قفس هاست که باستیل های موّحش ساخته می شود. آزادی رهگذران بی آزار آسمان وچمن ورودخانه ودریا رااحترام گذارید.آزادی این بیگناهان را مگیرید تا سرنوشت دادگسترنیزآزادی شما را نگیرد.اگر ما ازجورستمگران می نالیم،برای آنست که خودستمگریم. ای انسان !راستی میخواهی آزاد باشی ؟پس به چه حق این زندانی اسیر،این شاهد خاموش ظلم وستم خویش را درخانه نگاه داشته ای؟ای ستمگر پس چرا فریاد میزنی:«برمن ستم می کنند؟» لختی بر این اسیرو بینوا که سایه اوبر تو افتاده نظرکن.بدین قفس بنگر که درآستان خانه ات آویخته ای،اما نمی دانی که درپس آن میله هایی که اکنون پرنده ای بیگانه پشت آنها به نغمه سرائی مشغول است ،پایه های زندان ازکار گذاشته میشود. 
