«ابوبصیر»  از شاگردان امام محمد باقر(ع)بود وهردوچشمش نابیناشده بود.روزی از امام محمد باقر (ع)پرسید:آیا شما وارث پیامبر هستید؟

     امام فرمودند:بلی

    ابوبصیرپرسید«آیا پیامبراسلام،وارث پیامبران پیشین بود وهرچه آنها میدانستند ،می دانست.

    امام سرش را به علامت تایید تکان دادند وگفتند«بله»

    ابوبصیر سرفه ای کردوگفت:«پس آیا میتوانید مرده را زنده کنید یاکور مادرزادرا بیناکنید»

    -بله، بفرمان خدا میتوانم.

     ابوبصیر ازامام خواست تا چشمانش رابینا کند،امام(ع)دست برچشمان اومالید ناگاه آبشارنوردرچشمان ابوبصیر ریخت چندبار چشمانش را بازوبسته کردتا به روشنایی عادت کند.شادی دروجودش ریشه دواندوبادیدن چهره نورانی امام مثل گل شگفت.

    امام(ع)پرسیدند:«میخواهی بینا شوی ودرروزقیامت در سود وزیان با مردم شریک شوی یاآنکه به حالت اول برگردی وبدون پرسش به بهشت بروی؟»

    ابوبصیرکمی اندیشید وگفت:«میخواهم همانطور که بودم باشم»

    امام(ع)بار دیگر دست برچشمان اومالید وناگهان همه چیز درجلوی چشمانش رنگ باخت واوبازهم نابینا شد.